|
Ik leev di – Oll’nborg! |
 |
|
2.) Moor, Marsch, de Geest un See - wiet seilt de Wulken. Koorn, Eken, Päär un Reh - in ´n Sommer fleegt de Swulken. Hier ward dien Hart so wiet, de Wind, de singt sien Leed. All Minschen weet dat wiss, wat Oll’nborg heet. 3.) Well in dit Land hier kummt, sien Stää ward finnen. Elk Minsch bruukt een Tohuus un gode, leve Frünnen. Wenn du ok männigmal hest sehn de grode Welt, du bliffst in Oll’nborg – dat is, wat tellt!
Melodie: Cäcilie von Oldenburg (1807-1844) Text: De SPIEKER – 2006 Erhard Brüchert, Detmar Dirks, Manfred Scholz
|